Tropfen meiner Zähren angenehme Spezerei.
Door: peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
06 April 2020 | Nederland, Leiden
Vandaag het eerste deel van de Matthäus, ik ben er klaar voor. In gedachten ben ik een aantal jaren terug in de Martinikerk in Bolsward, hoog, licht en indrukwekkend. Daar ging ik ter Matthäus en vond er bij verrassing Susanne die traverso speelde. In mijn campertijd was ik ineens weer heel dicht bij Capriccioso.
Buiten is nu de schemering voorbij, de moskee donkert. Een enkel rood achterlicht spoedt zich over straat. Buiten lijkt het vredig, coronaloos, binnen wacht Bach.
Ik demp het licht en druk voorzichtig de dvd in de gleuf, en klinkt ‘Kommt, ihr Töchter’. Het is weergaloos en zo kwetsbaar. Musici zitten soms met ogen dicht te genieten, Reinbert deint met zijn grote stakerige armzwaaien dwingend het tempo. Holland Baroque hangt aan die staken en laten zich door de muziek heenleiden als gedweeë, talentrijke lammeren. De evangelist (een IJslander) zingt kraakhelder het verhaal. Solisten larderen het verhaal met subtiel gezongen aria’s, soms zacht als een neer dwarrelende speld in de Nieuwe Kerk. Het koor levert de tekst, een huiveringwekkend verhaal, ook voor een atheïst als ik. Ik kijk, ik luister en ik huiver. Waarom vind ik het toch zo mooi, waarom ontroert het mij altijd weer. Hoe troostrijk kan muziek zijn en Bach is daarvan de overtreffende trap.
Ik luister op 4 hoog en waan me in de hemel ‘Tropfen meiner Zähren angenehme Spezerei’.
O Mensch, o Mensch, o Mensch doet me afdalen naar de vierde en ik ben terug op aarde, gelukkig ben ik pas op helft.
Buiten is nu de schemering voorbij, de moskee donkert. Een enkel rood achterlicht spoedt zich over straat. Buiten lijkt het vredig, coronaloos, binnen wacht Bach.
Ik demp het licht en druk voorzichtig de dvd in de gleuf, en klinkt ‘Kommt, ihr Töchter’. Het is weergaloos en zo kwetsbaar. Musici zitten soms met ogen dicht te genieten, Reinbert deint met zijn grote stakerige armzwaaien dwingend het tempo. Holland Baroque hangt aan die staken en laten zich door de muziek heenleiden als gedweeë, talentrijke lammeren. De evangelist (een IJslander) zingt kraakhelder het verhaal. Solisten larderen het verhaal met subtiel gezongen aria’s, soms zacht als een neer dwarrelende speld in de Nieuwe Kerk. Het koor levert de tekst, een huiveringwekkend verhaal, ook voor een atheïst als ik. Ik kijk, ik luister en ik huiver. Waarom vind ik het toch zo mooi, waarom ontroert het mij altijd weer. Hoe troostrijk kan muziek zijn en Bach is daarvan de overtreffende trap.
Ik luister op 4 hoog en waan me in de hemel ‘Tropfen meiner Zähren angenehme Spezerei’.
O Mensch, o Mensch, o Mensch doet me afdalen naar de vierde en ik ben terug op aarde, gelukkig ben ik pas op helft.
-
07 April 2020 - 09:20
Els:
Wat heb je dat weer mooi beschreven! Dank je wel. Bach had wel een lijntje met God,geloof ik.
liefs Els -
07 April 2020 - 10:09
Yvonne Beran:
Prachtig Peter! En houd moed. Lieve groet, Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
