Nu dan

Ik ben even niet in Leiden, maar zie wel venus in het westen. Ik mag klussen in het nieuwe huis van mijn zoon, ik zie geen mens alleen een hamer, een kwast en een plamuurmes. Een beetje raar zo ver van mijn vaste isoleercel, mijn fluit is thuis gebleven bij mijn poes. Mogelijk dat ze iets moois met elkaar beleven in deze tijd waar alles anders is dan voor het uur U.
Buiten doet de lente zijn ding, ik vind het telkens weer vreemd om dat te merken nu de mensheid in zijn voegen kraakt, de knoppen springen heel gewoon open, er balsteren futen, kater bespringt poes en forsythia knalt in de tuin.
Ik kreeg van een vriendin (Diet Scholten) dit gedicht dat ze maakte:

nu dan

nu dan eindelijk ongewis alles
zich schikt naar nog niet en misschien
gaat het nooit meer zo goed

lente doet langzaam aan
een schrale wind uit het oosten
daslook en schoenlapper bloeien

alledag trekt zich terug
nu zou je de tuin kunnen ophogen
noten oefenen een gedicht schrijven

de mottenbestrijding ter hand nemen
de ongelezen boeken oude brieven
lezen en oppoetsen

alleen
waartoe ook weer




​​​​​​​​​​21 maart 2020