Maandag 23 maart
Door: peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
23 Maart 2020 | Nederland, Leiden
Het is kwart over zeven, ik kijk naar buiten, een frisse ooster en een laatste zonnestraal zie ik over de stad glijden. Ik zie de skyline van Leiden en weet dat daar ergens verborgen de muziekschool staat, en daar beneden ons lokaal.
Ik dwaal die kant op .. trek jas en handschoenen uit en pak mijn fluit, ik moet haar koesteren, ze vond het ook fris in mijn rugzak. Indachtig Susanne mag mijn tenor wat van mijn lichaamswarmte. Iedereen is er bijna, we weten dat de laatste sopraan zo zal binnenvallen. Susanne zet haar rugzak op de tafel, zet haar muziekstandaard goed, begint met zo’n alledaagse opmerking die haar zo eigen is en die maakt dat muziek hoe krakkemikkig het ook in mijn oren klinkt altijd naar iets mooiers zal leiden, zij weet ons altijd dat bergpad naar boven te leiden, hoe zeer we soms struikelen over een mol of bes of een laaghangende triool.
De bassen geven sonoor het fundament waarop alten en sopranen hun muzikale tonen strooien. Wij, tenoren, maken de klank mooi vol. De muziek op zo’n maandagavond is zo veel meer dan ons dagelijks oefengeploeter thuis. Met Susanne is het geheel meer dan de som der delen.
Buiten raast een virus, maar het eenzaamheidsvirus is hier niet te vinden, het muzikale virus maakt ons groeps-immuun.
En zo verglijdt de tijd vanavond en keer ik terug naar mijn raam, de zon is onder, de bomen staan te rillen in de ooster. Het is net alsof ik toch Capricciose-klanken hoorde, alsof ik buiten mezelf trad, alsof ik even in dat warme Capriccioso-bad me koesterde. Lekker gespeeld weer … geïnspireerd pak ik mijn boek weer op.
Ik dwaal die kant op .. trek jas en handschoenen uit en pak mijn fluit, ik moet haar koesteren, ze vond het ook fris in mijn rugzak. Indachtig Susanne mag mijn tenor wat van mijn lichaamswarmte. Iedereen is er bijna, we weten dat de laatste sopraan zo zal binnenvallen. Susanne zet haar rugzak op de tafel, zet haar muziekstandaard goed, begint met zo’n alledaagse opmerking die haar zo eigen is en die maakt dat muziek hoe krakkemikkig het ook in mijn oren klinkt altijd naar iets mooiers zal leiden, zij weet ons altijd dat bergpad naar boven te leiden, hoe zeer we soms struikelen over een mol of bes of een laaghangende triool.
De bassen geven sonoor het fundament waarop alten en sopranen hun muzikale tonen strooien. Wij, tenoren, maken de klank mooi vol. De muziek op zo’n maandagavond is zo veel meer dan ons dagelijks oefengeploeter thuis. Met Susanne is het geheel meer dan de som der delen.
Buiten raast een virus, maar het eenzaamheidsvirus is hier niet te vinden, het muzikale virus maakt ons groeps-immuun.
En zo verglijdt de tijd vanavond en keer ik terug naar mijn raam, de zon is onder, de bomen staan te rillen in de ooster. Het is net alsof ik toch Capricciose-klanken hoorde, alsof ik buiten mezelf trad, alsof ik even in dat warme Capriccioso-bad me koesterde. Lekker gespeeld weer … geïnspireerd pak ik mijn boek weer op.
-
23 Maart 2020 - 22:49
Magda:
Dag Peter/allemaal, Gister speelde ik "Alle Menschen werden Brueder'' in de achtertuin. Eén buurvrouw heeft het gehoord.....genoeg...... Hebben jullie ook gespeeld? Kregen jullie reactie? -
24 Maart 2020 - 08:31
Els Van Der Salm-brink:
Mooi Peter, dat houdt ons op de been! Dank je wel.
We zitten op Ameland.Fluiten mee.Gaat beter met jouw verhaal in m'n hoofd.
liefs Els -
24 Maart 2020 - 08:58
Yvonne:
Hoi Peter, dank je wel ! Het is me uit het hart gegrepen alleen kan ik het niet zo verwoorden als jij.
Tot ziens in betere tijden en hartelijke groet, Yvonne
-
24 Maart 2020 - 10:02
Inge:
Wat een leuke reis maakte je, Peter. Ik heb wel naar mijn fluit gekeken, maar nog meer naar de zich wat ophopende rommel in mijn kamer.
Goede gelegenheid: opruimen dus. Boeken naar de boekenzolder (dicht w.s.), oude papieren verscheurd, met pijn in het hart.... en hoera, buurvrouw belt "ga je mee wandelen?"
Ja, naar het parkje waar de forsithia prachtig bloeit en de vogels fluiten en nesten bouwen.
Op een bankje zitten, zij helemaal aan de ene kant en ik aan de andere kant. Pakje chocomel drinken en kijken naar de kids die niet naar school mogen (heerlijk lijkt me dat voor ze) en die zich uitleven op de schommel en de glijbaan.
Tja, een rare tijd die hopelijk niet te lang zal duren....., vooral voor diegenen die nog moeten werken, maar niet mogen/kunnen.
Veel groeten allemaal, en leuk om zo toch nog wat contact te houden.
Inge -
24 Maart 2020 - 10:38
Ankie:
Wat een geweldig leuke manier om toch contact te houden.
Ja ik heb mijn fluit gisteren gepakt en Alle Menschen werden Brüder gespeeld.
Heerlijk.
Verder moet ik bekennen dat ik deze tijd ook wel lekker rustig vind. Ik wandel veel in bv bos van Krantz in Warmond. Daar lopen geen drommen zoals in de Horsten dit weekend. Maar staan schitterende narcissen te bloeien.
Prachtig boomkruipertje gespot. Die kruipt supersnel naar boven inde boom en vliegt dan naar de voet van de volgende boom om weer omhoog te scharrelen. Heerlijk dat vogelspotten is een oude hobby van me.
Vanmiddag denk ik een lekker eind te gaan fietsen. Ik geniet van de zon ( eindelijk)
Zorg goed voor jezelf en geniet van de zon!
Groetjes Ankie
-
24 Maart 2020 - 16:14
Elizabeth Dekker:
hi Peter, wat een gaaf verhaal schreef ik gisteren toen ik het gelezen..had
Het is dus niet aangekomen, want ik zie mijn naam niet staan.
Als het nu nog niet lukt,vraag ik het morgen aan magda, wij wandelen op wo.mo.
Ik heb pas een nieuwe laptop , dat is wel wennen, heel ander programma.
hartelijke groeten -
25 Maart 2020 - 12:16
Hilda De Bruijne-Wolters:
Wat en leuk idee. Zo houden we contact. Het fluiten schiet er bij mij nog steeds in, want ik ben nog bezig te herstellen van de operatie eind vorig jaar. Dat kost heel veel energie, en nog extra energie omdat ik gelijk moet mantelzorgen voor mijn echtgenoot die lijdt aan beginnende dementie. Met dochter Erica in Portugal en dochter Marjolein in Amsterdam die thuiswerkt met twee kinderen, van 14 en 12 jaar, valt het niet echt mee. Ik heb zelf net als Elizabeth een nieuwe laptop die werkt met windows 10. Valt ook niet mee. Kortom kommer en kwel. Peter jouw reisverslag was een zonnestraaltje in deze donkere tijden.
Hartelijke groeten, Hilda -
25 Maart 2020 - 12:15
Hilda De Bruijne-Wolters:
Wat en leuk idee. Zo houden we contact. Het fluiten schiet er bij mij nog steeds in, want ik ben nog bezig te herstellen van de operatie eind vorig jaar. Dat kost heel veel energie, en nog extra energie omdat ik gelijk moet mantelzorgen voor mijn echtgenoot die lijdt aan beginnende dementie. Met dochter Erica in Portugal en dochter Marjolein in Amsterdam die thuiswerkt met twee kinderen, van 14 en 12 jaar, valt het niet echt mee. Ik heb zelf net als Elizabeth een nieuwe laptop die werkt met windows 10. Valt ook niet mee. Kortom kommer en kwel. Peter jouw reisverslag was een zonnestraaltje in deze donkere tijden.
Hartelijke groeten, Hilda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
