Samen
Door: peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
14 April 2020 | Nederland, Leiden
Vandaag rust en tijd om aan het tweede deel van de Matthäus te beginnen. Buiten schemert het voldoende om te doen alsof het avondlicht gefilterd door gebrandschilderde ramen mijn flat binnentreedt en de hectiek van de dag naar de sereniteit van Bach verglijdt. Koffie onder handbereik, veroordeelt tot een stoel die herinnert aan de hardhouten kerkbanken, pepermuntjes die vergeten zijn, maken de omstandigheden geschikt voor Matthäus.
Tekst en muziek brengen me tot een religieus gevoel zonder geloof.
Bij ‘Erbarme dich’ word ik overweldigd. De alt Delphine Galou, nota bene Française, de Brabantse Judith Steenbrink en de ras-Amsterdammer Reinbert de Leeuw laten zien wat samen muziek maken is. Ze hangen aan elkaars lippen, ook met de ogen dicht weten ze elkaar te vinden. Het is natuurlijk ook een emotioneel deel wanneer Petrus net tot driemaal toe zijn leermeester Jezus verloochent en bij het gekraai van de haan het zich realiseert en weent en om erbarmen vraagt. Het zindert in de botten.
Zo wil ik muziek maken, zo wil ik het zien, voelen en horen. Mijn hand voelt de adem van de alt, strijkt over het doorleefd perkamenten gezicht van Reinbert en raakt de snaar die vol tragiek trilt tot diep in het hart.
Misschien allemaal wat pathetisch maar het is echt en wat is daar eigenlijk mis mee.
Nu ik dit heb geschreven kan ik weer verder luisteren op zoek naar een nieuwe parel.
Tekst en muziek brengen me tot een religieus gevoel zonder geloof.
Bij ‘Erbarme dich’ word ik overweldigd. De alt Delphine Galou, nota bene Française, de Brabantse Judith Steenbrink en de ras-Amsterdammer Reinbert de Leeuw laten zien wat samen muziek maken is. Ze hangen aan elkaars lippen, ook met de ogen dicht weten ze elkaar te vinden. Het is natuurlijk ook een emotioneel deel wanneer Petrus net tot driemaal toe zijn leermeester Jezus verloochent en bij het gekraai van de haan het zich realiseert en weent en om erbarmen vraagt. Het zindert in de botten.
Zo wil ik muziek maken, zo wil ik het zien, voelen en horen. Mijn hand voelt de adem van de alt, strijkt over het doorleefd perkamenten gezicht van Reinbert en raakt de snaar die vol tragiek trilt tot diep in het hart.
Misschien allemaal wat pathetisch maar het is echt en wat is daar eigenlijk mis mee.
Nu ik dit heb geschreven kan ik weer verder luisteren op zoek naar een nieuwe parel.
-
15 April 2020 - 09:07
Els Brink:
Mooi Peter, ik heb de cd maar heb de rust en de kerk gemist dit jaar,
jouw teksten maken veel goed. -
15 April 2020 - 11:33
Yvonne Beran:
Heel mooi Peter,
Ik heb hetzelfde als Els. Heb dit jaar ook niet echt de rust. Ik heb wel een poging gedaan met een uitvoering van Patrick van der linden in de Pieterskerk in 2016. Die uitvoering had ik toen gehoord en gezien op de televisie en heel mooi gevonden. Maar het viel me nu zo tegen.
Enfin hopelijk volgend jaar weer live. -
16 April 2020 - 15:44
Magda Van Der Grijn:
Aan allen die dit lezen,.....laat dat pathos maar lekker stromen....niets mis mee. Vind ik tenminste. Met mijn buurvrouw Ada zong ik div. lijdens- en paasliederen. Vreselijke teksten soms. Ook een beetje nostalgie....zo was/ging het vroeger. En we blijven er niet op/in hangen. Veel plezier beleefden we aan ''Christus onze Heer verrees'' met steeds dat ha ha ha ha le he lu ju ja!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
